خواب 5 / خودزنی با توهم

دو سال رفاقت تنگاتنگ با یک توهم، تجسم کن یکی که خیلی به رفاقتش دلبسته ای، همیشه همه جا کنارت هست، ناغافل بعد از دو سال بفهمی که هیچکس اونو نمی بینه و تویی که باید اینو هضم کنی که اون آدم یه توهم بوده، واقعی نیست! فقط تو مغزته!
تو هضم همین داستان ها هستی که دوچرخه سوار عینکی که مثل همیشه سربزنگاه به دادت میرسه و همیشه تو بد ترین موقعیت ها به کمکت میاد و جونتُ نجات میده از راه میرسه و از یه دردسر دیگه خلاصت می کنه،‌وقتی که پشت زین دوچرخه اش نشستی و با سرعت از نکبت دور میشی، با خودت میگی پس دوچرخه سوار عینکی، همون که قهرمان زندگیت بود، یه توهمه! بلافاصله از پشت دوچرخه میپری پایین و اون به راهش ادامه میده.....
با خودت فکر میکنی که ای وای...کاش نمپریدی، کاش باش میرفتی، حالا هرچی که بود...مجبور نبودی تو این جهنم قاطی این همه دشمن قرار بگیری....

میلاد / فندک / آتیش / خودسوزی / فرار

از اینجاش تنها چیزی که یادمه این بود که یه عده آدم با فندک و شعله های بزرگ آتیش دنبالم می کردن،‌منم فرار، برای اینکه راحت بشم و دیگه دنبالم نیان، همینطور که از دستشون فرار میکردم،‌خودسوزی کردم! خودمُ انداختم تو یه آتیش بزرگ که اون اطراف بود